Spowiedź Św.

przez cały tydzień:
codziennie 20 min. przed rozpoczęciem liturgii

w I piątek miesiąca:
podczas Mszy Św. o godz. 8.00 i 18.00
Spowiedź: 7.30 i 17.30

oraz
w czasie rekolekcji wielkopostnych i adwentowych

Sakrament pokuty - zwany jest także sakramentem przebaczenia grzechów, nawrócenia, spowiedzi lub pojednania. W świetle wiary nie ma większego zła niż grzech i nic innego nie powoduje gorszych skutków dla samych grzeszników, dla Kościoła i dla całego świata.

Sakrament pokuty składa się z trzech aktów penitenta oraz rozgrzeszenia kapłana. Aktami penitenta są; żal za grzechy, spowiedź lub ujawnienie grzechów przed kapłanem oraz postanowienie wypełnienia zadośćuczynienia i czynów pokutnych. Żal za grzechy powinien wypływać z motywów wynikających z wiary. Jeśli jego źródłem, jest miłość do Boga, nazywamy go "doskonałym"; jeśli opiera się na innych motywach, nazywamy go "niedoskonałym".

Osoba chcąca dostąpić pojednania z Bogiem, musi wyznać przed kapłanem wszystkie grzech ciężkie, których jeszcze nie wyznawał, a które przypomniał sobie po starannym zbadaniu swojego sumienia. Wyznanie grzechów powszednich nie jest samo w sobie koniecznym, niemniej jest przez Kościół żywo zalecane.

Do odpuszczenia grzechów zostali upoważnieni przez władzę kościelną tylko kapłani, którzy zadają penitentowi wypełnienie pewnych czynów "zadośćuczynienia" lub "pokuty".

Skutkami duchowymi sakramentu pokuty są: pojednanie z Bogiem; pojednanie z Kościołem; darowanie kary wiecznej spowodowanej przez grzechy śmiertelne; darowanie, przynajmniej częściowe, kar doczesnych, będących skutkiem grzechu; pokój i pogoda sumienia oraz pociecha duchowa; wzrost sił duchowych do walki, jaka musi prowadzić chrześcijan. 

Chrzest Św.

Chrzest jest narodzeniem do nowego życia w Chrystusie. Zgodnie z wolą Pana jest on konieczny do zbawienia, tak jak Kościół, do którego chrzest wprowadza. Istotny obrzęd chrztu polega na zanurzeniu kandydata w wodzie lub polaniu wodą jego głowy z równoczesnym wezwaniem Trójcy Świętej, to znaczy Ojca, Syna i Ducha Świętego. 

Skutkiem chrztu jest odpuszczenie grzechu pierworodnego i wszystkich grzechów osobistych, narodzenie do nowego życia, przez które człowiek staje się przybranym synem Ojca, członkiem Chrystusa, świątynią Ducha Świętego. Przez fakt przyjęcia tego sakramentu ochrzczony jest włączony w Kościół, Ciało Chrystusa, i staje się uczestnikiem kapłaństwa Chrystusa. 

Chrzest wyciska w duszy niezatarte duchowe znamię, "charakter", który konsekruje ochrzczonego do uczestniczenia w chrześcijańskim kulcie religijnym. Z racji "charakteru" chrzest nie może być powtórzony. 

Od najdawniejszych czasów chrzest jest udzielany dzieciom, ponieważ jest łaską i darem Bożym, które nie zakładają ludzkich zasług. Dzieci są chrzczone w wierze Kościoła. Wejście w życie chrześcijańskie daje dostęp do prawdziwej wolności. 

W razie konieczności każda osoba może udzielić chrztu, pod warunkiem że ma intencję uczynienia tego, co czyni Kościół, i poleje wodą głowę kandydata, mówiąc: "Ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego" . 

Chrzty w parafii Najświętszego Zbawiciela we Włocławku:

1. W Parafii Najświętszego Zbawiciela we Włocławku chrzty odbywają się w III niedzielę każdego miesiąca na Mszy św. o godz. 13 00 oraz w pierwsze święto Bożego Narodzenia i Wielkanocy.
2. Rodzice zgłaszając chrzest swojego dziecka w kancelarii przedstawiają dokumenty: metrykę urodzenia dziecka z USC, zaświadczenia z parafii rodziców chrzestnych, że mogą być dopuszczeni do tej godności.
3. Konferencja przed chrztem dziecka dla rodziców i chrzestnych odbywa się w sobotę poprzedzającą chrzest, (sobota przed 3 niedzielą miesiąca) po Mszy Świętej wieczornej o godz. 18 30 w salce katechetycznej domu parafialnego. 
4. W dniu chrztu należy przybyć na 15 minut przed wyznaczoną godziną chrztu do zakrystii w celu dopełnienia formalności. 

Prosząc o chrzest dla swojego dziecka przyjmujecie na siebie drodzy rodzice i chrzestni obowiązek wychowania go w wierze.(Z liturgii chrzcielnej)

I Komunia Św.

Szczególnie ważnym w życiu każdego chrześcijanina oraz życiu Kościoła jest przyjęcie Komunii świętej po raz pierwszy. 

W parafii Najświętszego Zbawiciela okres przygotowania do jej przyjęcia trwa trzy lata.

Dzieci przystępujące do tego sakramentu (oprócz katechizacji w szkole) wraz z rodzicami winni uczestniczyć w comiesięcznych spotkaniach przygotowujących, które odbywają się w pierwszą niedzielę miesiąca o godz. 11 30. 

Zwyczajowo I Komunia święta odbywa się w II niedzielę maja.

Eucharystia jest centrum i szczytem życia Kościoła, ponieważ Chrystus włącza Kościół i wszystkie jego członki do swojej ofiary uwielbienia i dziękczynienia, złożonej raz na zawsze Ojcu na krzyżu. Przez tę ofiarę Chrystus rozlewa łaski zbawienia na swoje Ciało  i Krew Pana. Elementy te konstytuują jeden i ten sam akt kultu.

Celebracja Eucharystii obejmuje zawsze: głoszenie słowa Bożego, dziękczynienie składane Bogu Ojcu za wszystkie Jego dobrodziejstwa, a zwłaszcza za dar Jego Syna; konsekrację chleba i wina oraz uczestniczenie w uczcie liturgicznej przez przyjmowanie Ciała i Krwi Pana. 

Eucharystia jest pamiątką Paschy Chrystusa, to znaczy dzieła zbawienia wypełnionego przez Jego życie, śmierć i zmartwychwstanie. Dzieło to uobecnia się w czynności liturgicznej. 

Sam Chrystus, wieczny Arcykapłan Nowego Przymierz, działając przez posługę kapłanów, składa Ofiarę eucharystyczną. Sam Chrystus, rzeczywiście obecny pod postaciami chleba i wina, jest również darem ofiarnym składanym w Eucharystii. 

Tylko kapłani wyświęceni mogą przewodniczyć Eucharystii i konsekrować chleb i wino, aby stały się Ciałem i Krwią Pana. 

Kto chce przyjmować Chrystusa w Komunii eucharystycznej, musi być w stanie łaski. Jeśli ktoś ma świadomość, że popełnił grzech śmiertelny, nie powinien przystępować do Eucharystii bez otrzymania uprzednio rozgrzeszenia w sakramencie pokuty. 

Przyjęcie Ciała i Krwi Chrystusa w Komunii świętej pogłębia zjednoczenie komunikującego z Panem, gładzi grzechy powszednie i zachowuje od grzechów ciężkich. Kościół żywo poleca wiernym, by przyjmowali zawsze Komunię świętą, gdy uczestniczą w sprawowaniu Eucharystii. Zobowiązuje ich do tego przynajmniej raz w roku. 

Bierzmowanie

Bierzmowanie udoskonala łaskę chrztu; jest ono sakramentem, który daje Duch Świętego, aby głębiej zakorzenić nas w synostwie Bożym, ściślej wszczepić w Chrystusa, umocnić naszą więź z Kościołem, włączyć nas bardziej do jego posłania i pomóc w świadczeniu o wierze chrześcijańskiej słowem, któremu towarzyszą czyny. 

Bierzmowanie podobnie jak chrzest wyciska w duszy chrześcijanina duchowe znamię, czyli niezatarty charakter. Dlatego ten sakrament można przyjąć tylko raz w życiu. 

Kandydat do sakramentu bierzmowania, który osiągnął wiek używania rozumu, powinien złożyć wyznanie wiary, być w stanie łaski i mieć intencję przyjęcia tego sakramentu. Powinien też być przygotowany do podjęcia zadania ucznia i świadka Chrystusa we wspólnocie Kościoła oraz sprawach doczesnych. 

Istotnym obrzędem bierzmowania jest namaszczenie krzyżmem świętym czoła ochrzczonego wraz z włożeniem ręki przez szafarza i słowami: "Przyjmij znamię daru Ducha Świętego".

W parafii Najświętszego Zbawiciela ustalony jest następujący porządek przystępowania do sakramentu bierzmowania: 

• Okres przygotowania do przyjęcia sakramentu bierzmowania przypada w klasach 7 i 8 szkoły podstawowej.
• Oprócz katechez w szkole kandydaci do bierzmowania uczestniczą w katechezie parafialnej.
• Bierzmowanie odbywa się każdorazowo na zakończeniu nauki w 8 klasie wiosną.
• Młodzież przyjmuje sakrament bierzmowania w swojej parafii. 

Małżeństwo

Sakrament przymierza małżeńskiego, przez który mężczyzna i kobieta stanowią między sobą wewnętrzną wspólnotę życia i miłości, powstał z woli Stwórcy, który wyposażył je we własne prawa. Z natury jest on nastawiony na dobro współmałżonków, a także na zrodzone i wychowane potomstwo. Małżeństwo ochrzczonych zostało podniesione przez Chrystusa Pana do godności sakramenty. Małżeństwo opiera się na zgodności obu stron, to znaczy na woli wzajemnego i trwałego oddania się sobie w celu przeżywania przymierza wiernej i płodnej miłości.

Sakrament małżeństwa powinien być zawierany publicznie, w ramach celebracji liturgicznej, wobec kapłana oraz świadków i zgromadzenia wiernych. 

Do istoty małżeństwa należy jedność, nierozerwalność i otwartość na płodność. Poligamia jest przeciwna jedności małżeństwa; rozwód rozłącza to, co Bóg złączył. Odrzucenie płodności pozbawia życie małżeńskie dziecka, które jest "najcenniejszym darem małżeństwa". 

Dopóki żyje prawowity współmałżonek, zawarcie powtórnego związku przez rozwiedzionych sprzeciwia się zamysłowi i prawu Bożemu. Osoby rozwiedzione zawierające nowy związek nie są wyłączone z Kościoła, ale nie mogą przystępować do Komunii świętej. Powinny jednak prowadzić życie chrześcijańskie, zwłaszcza wychowując swoje dzieci w duchu wiary.

W parafii Najświętszego Zbawiciela przed zawarciem związku małżeńskiego obowiązują następujące formalności: 

• Do kancelarii parafii narzeczonej, narzeczeni zgłaszają się na 3 miesiące przed zawarciem małżeństwa i przedstawiają dokumenty: 
  • metryki chrztu z adnotacją: "do ślubu kościelnego", 
  • metryki bierzmowania, 
  • świadectwo nauki religii z ostatniej klasy, 
  • świadectwo katechizacji przedmałżeńskiej, 
  • dokument z USC do zawarcia małżeństwa "konkordatowego" . 
• Po przedstawieniu w/w dokumentów w parafii narzeczonej lub narzeczonego, spisywany jest protokół kanonicznego badania narzeczonych, głoszone są zapowiedzi a narzeczeni odbywają 3 spotkania w poradnictwie rodzinnym. 
• Narzeczeni w ramach przygotowania duchowego winni przystąpić do spowiedzi świętej: 
  • pierwszy raz przed rozpoczęciem załatwiania formalności związanych ze ślubem, 
  • drugi raz tuż przed ślubem. 
• W tygodniu przed zawarciem liturgii sakramentu małżeństwa, narzeczeni zgłaszają się do parafialnej kancelarii, celem spisania i podpisania aktu ślubu.

Poradnictwo Rodzinne we Włocławku

• Parafia św. Józefa, ul. Promienna - w poniedziałki o godz. 17:00 
• Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa, ul. Ostrowska - we wtorki o godz. 16:00.

Namaszczenie chorych

Sakrament namaszczenia chorych udziela specjalnej łaski chrześcijaninowi, który doświadcza trudności związanych ze stanem ciężkiej choroby lub starości.

Stosowny czas na przyjęcie namaszczenia chorych zachodzi wtedy, gdy wierny staje wobec niebezpieczeństwa śmierci z powodu choroby lub starości. Sakrament ten chrześcijanin może przyjmować za każdym razem gdy jest dotknięty ciężką chorobą lub gdy nastąpiło jej nasilenie.

Sakramentu tego udzielają tylko kapłani. Przy jego sprawowaniu używają oni oleju poświęconego przez biskupa lub w razie potrzeby przez samego prezbitera, który celebruje ten sakrament.

Skutkami specjalnej łaski sakramentu namaszczenia chorych są: zjednoczenie chorego z męką Chrystusa dla jego własnego dobra i dla dobra Kościoła; umocnienie, pokój i odwaga, by przyjmować po chrześcijańsku cierpienia choroby i starość; przebaczenie grzechów, jeśli chory nie mógł go otrzymać przez sakrament pokuty; powrót do zdrowia, jeśli to służy dobru duchowemu; przygotowanie na przejście do życia wiecznego.

W parafii Najświętszego Zbawiciela duszpasterze posługują chorym:

1.  W DPS-ie (ul. Nowomiejska) - cotygodniowa Msza Święta niedzielna i pozostałe sakramenty 

2. W nagłych wypadkach, można kapłana poprosić do chorego w każdej porze dnia i nocy. Uczynić to może rodzina chorego, sąsiedzi lub sam chory.

3. W mieszkaniu chorego należy przygotować stół lub ławę przykrytą białym obrusem, na niej świece, krzyż i wodę świeconą. Natomiast do namaszczenia chorych: zwitek waty, sól i kawałek chleba, cytrynę.

4. Cykliczne odwiedziny chorych przez kapłanów z posługą sakramentalną odbywają się:

1. • w każdy pierwszy piątek miesiąca, 
   • w ostatnim tygodniu poprzedzającym Boże Narodzenie, 
   • w ostatnim tygodniu poprzedzającym Wielkanoc.Rodzina chorego przed przybyciem duszpasterza wina przygotować chorego i mieszkanie. 

Kapłaństwo

Sakrament święceń jest sakramentem, dzięki któremu posłanie, powierzone przez Chrystusa Apostołom, nadal jest spełnianie w Kościele aż do końca czasów. Jest to więc sakrament posługi apostolskiej. Obejmuje on trzy stopnie: episkopat, prezbiteriat i diakonat. Pełniący urząd święceń wykonują swoja posługę wobec Ludu Bożego przez nauczanie, kult Boży i rządy pasterskie. 

Sakrament święceń udzielany jest przez włożenie rąk, któremu towarzyszy uroczysta modlitwa konsekracyjna. Prosi się w niej Boga, by otrzymującemu święcenia udzielił łask Ducha Świętego, potrzebnych dla jego posług. Święcenia wyciskają niezatarty charakter sakramentalny. 

Kościół udziela sakramentu święceń tylko mężczyzną ochrzczonym, których zdolności do wykonywania posługi kapłańskiej zostały staranie rozeznane. 

Z parafii Najświętszego Zbawiciela wywodzą się następujący kapłani: 

• ks. prał. Marek Sobociński 
• ks. prob. Zbigniew Kwiatkowski 
• ks. prob. Paweł Jabłoński 
• ks. Jarosław Olszewicz
• o. Emanuel Matusiak 

Pogrzeb

Pogrzeb katolicki przysługuje wierzącym i praktykującym członkom wspólnoty parafialnej. Obejmuje on:

• Modlitwy w kaplicy przedpogrzebowej. 
• Mszę świętą z ciałem zmarłego w kościele. 
• Liturgię pogrzebową na cmentarzu.

W uzasadnionych przypadkach forma pogrzebu może być zmieniona. 

Parafia dysponuje kaplicą przedpogrzebową z chłodnią do przechowywania zwłok na 4 trumny. 

Dla członków wspólnoty parafialnej chłodnie udostępniane są nieodpłatnie. 

Formalności pogrzebowe załatwia rodzina zmarłego. Do nich należy:

• Uzgodnienie termin pogrzebu z władzami cmentarza i parafii. 
• Dostarczenie do kancelarii parafialnej z aktu zgonu i zaświadczenia o udzielonych zmarłemu sakramentach. 
• Ustalenie z kapłanem formy i szczegółów ceremonii pogrzebowej.

Podczas Mszy świętej pogrzebowej jest zawsze okazja do spowiedzi oraz zamówienia Mszy świętych w intencji zmarłego.