Pielgrzymka dziękczynna

niedziela 21.04.2024

Pielgrzymka Dziękczynna

za dar Nawiedzenia Ikony Matki Bożej Jasnogórskiej

i uczczenie Boga – bogatego w Miłosierdzie

13/14 kwietnia 2024 r.

W dniu 13 kwietnia br. z naszej parafii (Najświętszego Zbawiciela we Włocławku) wyruszyła pielgrzymka autokarowa na Jasna Górę i do Krakowa. Chcieliśmy wspólnotowo wyrazić wdzięczność Panu Bogu, za dar Nawiedzenia i obecności Maryi w naszym życiu osobistym i parafialnym. Okazją było diecezjalne dziękczynienie za nawiedzenie wszystkich parafii przez Ikonę Matki Bożej Pielgrzymującej oraz łaski Jubileuszu 900-lecia istnienia Kościoła Włocławskiego. Po przybyciu do Częstochowy, udaliśmy się bezpośrednio do kaplicy cudownego obrazu, aby wobec Matki Bożej otworzyć nasze serca i z miłością wypowiedzieć osobiste: jestem, pamiętam i czuwam. Następnie uczestniczyliśmy w Drodze Światła, prowadzonej przez ks. Rektora Ireneusza Świątka i alumnów WSD we Włocławku. Centralnym wydarzeniem pielgrzymki, była uroczysta Msza św. celebrowana na wałach jasnogórskich przez naszych księży biskupów oraz licznie przybyłych kapłanów wraz z grupami reprezentującymi poszczególne parafie. Ks. biskup Krzysztof Wętkowski w homilii ukazał Maryję, jako nauczycielkę wiary. Matka Boża w ziemskim życiu podtrzymywała wiarę Apostołów, a dziś przychodzi z pomocą i podtrzymuje naszą wiarę.  Codzienne życie wiarą, nie wyklucza kryzysów i trudności z jakimi trzeba się zmierzyć. Wiara jest decyzją, wyborem Jezusa i pielęgnowaniem tej więzi w sposób dojrzały, nie dziecinny czy agresywny. Kościół rośnie – nie ilością akcji, programów duszpasterskich i szumu ewangelizacyjnego, ale jakością osobistej więzi człowieka z Bogiem i poprzez zaangażowanie wierzących. Na zakończenie uroczystości dziękczynnych, ks. Biskup zawierzył całą naszą diecezję Matce Bożej.

Drugim motywem naszego pielgrzymowania był Kraków i dar Bożego Miłosierdzia ukazany całemu światu, przez św. Siostrę Faustynę i św. Jana Pawła II. Po przybyciu do Krakowa i zakwaterowaniu w Centrum Resurrectionis (Księża Zmartwychwstańcy), wybraliśmy się wspólnie na Starówkę i Rynek Główny. Zakosztowaliśmy atmosfery nocnego życia, skoncentrowanego na gwarnych ogródkach znanych restauracji, kawiarni i cukierni. Wieczorny spacer ulicą Grodzką, spojrzenie na słynne Sukiennice i na dwie, nierówne wieże kościoła Mariackiego, to tylko niektóre elementy poznawania miasta. Drugi dzień pielgrzymowania rozpoczęliśmy od Eucharystii sprawowanej w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie – Łagiewnikach. Modliliśmy się w kaplicy ze słynącym łaskami obrazem Jezusa Miłosiernego i przy grobie św. Faustyny. Przed Mszą św. mogliśmy osobiście uczcić relikwie Apostołki Bożego Miłosierdzia. Następnie wysłuchaliśmy prelekcji o życiowej misji świętej, przedstawionej przez siostrę ze Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia. W Łagiewnickim Sanktuarium, w którym miało miejsce ponad 280 objawień Pana Jezusa – opisanych w Dzienniczku, nawiedziliśmy także poświęconą w 2002 r. przez papieża Jana Pawła II, nowo wybudowaną Bazylikę wraz z kaplicami dolnego kościoła. Cuda, jakich doświadczają w tym miejscu pielgrzymi, spowodowały niezwykły rozwój tego Sanktuarium. Rocznie przybywa tutaj ponad 2 miliony pątników z około 100 krajów.

Kolejny etap naszej pielgrzymki pokonaliśmy pieszo, jakby idąc na audiencję prywatną, na osobiste spotkanie ze świętym papieżem. Dzięki wybudowanej kładce z Sanktuarium Bożego Miłosierdzia przeszliśmy spacerem do Centrum św. Jana Pawła II: „Nie lękajcie się”. Zamysł architektoniczny tego papieskiego Centrum i pomnik papieża przed wejściem, wskazują pielgrzymom symboliczną interpretację: św. Jan Paweł II – jak współczesny prorok, pasterz i przewodnik duchowy, pokazuje przybywającym ostateczny cel ludzkiej drogi – Boże Miłosierdzie. Miejsce wybrano nieprzypadkowo, w czasie okupacji Karol Wojtyła pracował tutaj w ówczesnych kamieniołomach i fabryce sody „Solvay”. Wtedy, jak sam podkreślał, rodziło się jego powołanie kapłańskie i osobiste poświęcenie się Niepokalanej według nabożeństwa św. Ludwika M. Grignion de Montfort. To najmłodsze w Polsce Sanktuarium, powstaje w Krakowie, jako wyraz wdzięczności naszego narodu za życie i wielki Pontyfikat św. Jana Pawła II. Nawiedziliśmy dolny kościół Relikwii Krwi Ojca Świętego i wieniec 7 kaplic otaczających stojący pośrodku ołtarz z wbudowanym szklanym relikwiarzem. Następnie zwiedziliśmy kościół górny, gdzie naszą uwagę przykuł widok, wystawionej publicznie bezcennej relikwii: podziurawionej i obficie poplamionej krwią papieża podczas zamachu (13.05.1981 r.) jego białej sutanny.

Po krótkim odpoczynku, wróciliśmy do centrum Krakowa, aby zrealizować ostatni punkt naszego pielgrzymowania – nawiedzić Katedrę na Wawelu. Pełni ona szczególną rolę w historii naszego Państwa. Mówi się, że jest ołtarzem Ojczyzny. Katedra Świętych, Królów i władców, biskupów krakowskich, wieszczów i bohaterów narodowych. Zwiedzaliśmy tę najważniejszą świątynię Krakowa wraz z przewodnikiem. Przypomnieliśmy sobie, że przez czterysta lat, katedra była kościołem koronacyjnym wszystkich polskich królów. Od 1320 r. począwszy od Władysława Łokietka, w Katedrze na Wawelu przed ołtarzem głównym: konfesją św. Stanisława Biskupa, dokonywały się najważniejsze ceremonie państwowe: koronacje, śluby, chrzty i pogrzeby królewskie. Ucząc się od św. Jana Pawła II, zatrzymaliśmy się na modlitwie przy ołtarzu z relikwiami św. Stanisława Biskupa i Męczennika oraz przy cudownym krzyżu, przy którym św. Jadwiga zmagała się duchowo i rozeznawała swoje powołanie. Owocem jej bliskości z Ukrzyżowanym Zbawicielem, stało się nie tylko dokończenie Chrystianizacji Litwy i najdłużej trwająca w Europie – unia państw, ale również troska o wychowanie i przyszłość młodzieży, poprzez skupianie środowiska wokół Akademii Krakowskiej, późniejszego Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Duchowo ubogaceni, w godzinach wieczornych szczęśliwie dotarliśmy do Włocławka. Dziękujemy Panu Bogu za piękny i owocny czas wspólnego pielgrzymowania śladami św. Jana Pawła II.

Ks. Świerad Sławomir Pettke, proboszcz